Gerjanne van Esveld is provinciaal voorzitter van Vrouw & Bedrijf LTO Noord van de provincie Gelderland. Lees haar weblog 'Over koetjes en kalfjes... en wat we daarvan kunnen leren'.
Al heel wat jaren geleden hadden we een bijzondere koe in de stal staan: Efje. Niet alleen haar kleurtekening (Lakenvelder) verraadde dat ze anders was. Vooral haar gedrag viel op. Waar de hele kudde naar links ging, koos zij voor rechts. Na het melken liep ze direct naar de door haar geclaimde ligbox. Helemaal achterin de stal, zo ver mogelijk verwijderd van de andere koeien. Regelmatig kwam ze je begroeten, soms vriendelijk, soms met een kopstoot. Maar in alle gevallen alleen als ze daar zelf zin in had. Met haar oplettende gitzwarte ogen volgde ze je handelingen. Waar de andere koeien rustig herkauwend bleven liggen, stond deze dame direct bij het hek als je even de weide in ging voor een klusje. Gereed om een partijtje te knokken met jou of de machine. Ook een ontsnappingspoging stond nog wel eens op haar programma.
Daarna volgde er een waardige vervangster: Juultje. Geboren in de winter van 2009. Onze eerste Montbeliarde kruisling. Het was een zware geboorte met een prachtig resultaat; een mooi vaarskalf. Ik kreeg haar cadeau van mijn vader. Ze groeide uit van schattig kalfje naar een puberaal pink en vervolgens naar eigenwijze koe. Niet perse moeders mooiste, maar wel een heel sterk en robuust dier. Altijd voorop in de koppel en haar witte kop in de hoogte. Iedereen in de buurt kende haar ook. Als waar fotomodel pareerde ze op menig kerstkaart en zelfs op mijn trouwkaart. De eerste 10 jaar (bijna) nooit ziek of problemen. Ouderdom komt echter met gebreken, de laatste drie jaar heeft ze toch wat veeartsen gezien. Zelfs 5 veeartsbezoeken en een week lang niet eten heeft ze nog overleefd. Wat een wilskracht. Bijna 13 jaar heb ik ongelofelijk mogen genieten van deze koe. Na maanden wikken en wegen heb ik begin november toch de keuze moeten maken haar weg te doen. En dat is slikken…
Efje en Juultje, en bij jou wellicht Klara of Bessie. Deze dieren blijven je bij, omdat ze net even anders zijn dan de rest. Iedereen kent wel zo’n voorbeeld uit eigen veestapel. Ze zijn soms onvoorspelbaar en vooral eigenwijs, maar eigenlijk kunnen we veel van ze leren. Niet blindelings de kudde volgen, maar een eigen richting op gaan. En wat ze vooral gemeen hebben is dat ze authentiek zijn. Naar mijn mening is dat een van de basisvoorwaarden van (vrouwelijk) leiderschap. En daar kunnen we wat van leren. Want wie je ook bent, wat je ook doet en wat voor soort bedrijf je ook hebt, ga voor een eigen visie. Probeer (eigen)wijs te zijn en zoek steeds naar nieuwe kansen. Haal ook inspiratie op bij anderen, bijvoorbeeld via Vrouw & Bedrijf, of krijg simpelweg inspiratie van jouw eigen Efje of Juultje.
En nu? Ik ga op zoek naar een nieuwe inspiratiebron in de stal. Alhoewel, volgens mij heb ik haar al gevonden... Heb jij ook zo’n mooi voorbeeld die jouw een soms figuurlijke, soms letterlijke kopstoot kan geven?