Dat was de vraag die mij al tijden bezig hield toen ik me inschreef voor het ontwikkeltraject ondernemende agrarische vrouwen. Bijna 10 jaar geleden liep ik, weliswaar online, tegen mijn man aan.

Leuke vlotte vent, gezellig en sociaal leven, dezelfde interesses. Maar ook ruim 100 koeien en binnen een paar jaar de overname van de boerderij op de planning. De man bleek zo leuk dat ik de sprong in het diepe waagde. Op naar de boerderij.

In 5 jaar tijd verhuisden we naar de boerderij, kregen we twee zoons en namen we de boerderij over. Ondertussen werkte ik als communicatieadviseur 20 tot 24 uur buiten de deur en voelde ik steeds vaker de spagaat. Mijn werk is hartstikke leuk, maar ooit werkte ik full time en gaf ik leiding aan een team van 25 mensen. Hielp ik een reorganisatie leiden. Ik riep altijd: “Als ik ooit kinderen krijg mag mijn man ook een dag doen, want ik blijf minimaal vier dagen werken!” Ik kan je vertellen, dan moet je geen boer trouwen. 

De vraag hoe ik nu, in de beperkte tijd die overblijft om zelf te kunnen werken, mijn ambities waar kan maken komt steeds terug. Ergens heb je het gevoel dat je overal net niet dat kunt geven wat je graag wilt. Boer zijn is meer dan een full time job. Ik zeg vaak: “Je bent nooit vrij.” Waarop mijn man zegt: “Hoezo, vrijer kun je niet zijn.” Het verschil in perceptie tussen de communicatieadviseur in mij en de boer. 

Het ondernemerschap wat erbij hoort vind ik heel leuk, dat doen we echt samen. Verder regelt hij het dagelijkse werk, ik spring bij waar nodig. Ik stap met liefde op de trekker als het gras los ligt en geniet met een muziekje in de oren van de rust. Tijd om even na te denken ook. En dan komt toch ook weer dat gevoel op: ‘Wat wil ik dan zelf?’. Je rent van hot naar her voor de jongens: naar school, naar sport en naar vriendjes. Springt bij op de boerderij. Zorgt dat er iedere dag eten op tafel staat en de koelkast gevuld is. Probeert zelf nog eens te sporten en sociale dingen te doen. Doet de administratie en regelt de planning. Tussen al die bedrijven door moet ik zorgen dat ik mijn 20 uur in de week op papier krijg. Hoe kan ik dan ooit een nieuwe uitdaging aangaan?!

Nou, na 5 sessies in het ontwikkeltraject ondernemende agrarische vrouwen is me veel duidelijk geworden. Opschrijven wat nu echt je eigen waardes zijn. Een sessie over familiesystemen om inzicht te krijgen in wat het betekent in een familiebedrijf te stappen. Opdrachten uit je comfort zone: van een brief aan jezelf tot rondlopen met een sandwichbord om je nek. 1 op 1 gesprekken met een coach. Voorafgaand een DISC-analyse die al enorm veel inzicht geeft in waarom jij nou bepaalde keuzes maakt en waar dat vandaan komt.

Tussendoor waardevolle gesprekken in de ontspanning met vrouwen die precies weten hoe het is. Je hoeft niet uit te leggen dat er niet altijd een keuze is. Dat jij je voegt naar de waan van de dag. Dat jij degene bent die flexibel is en moet zijn. Stuk voor stuk hadden we een andere leervraag, een ander ontwikkeldoel. En allemaal zijn we een heel eind gekomen. 

In de laatste dag vallen al deze puzzelstukjes echt in elkaar. Voor mij is de conclusie: jouw tijd komt nog wel. Een van de belangrijkste waardes voor mij is en blijft ons gezin. Neem daar dan ook de tijd voor en kijk wat je binnen die kaders kunt. Neem de tijd om te onderzoeken wat je echt wilt in de toekomst. Als de kinderen weer een paar jaar ouder zijn komt er vanzelf weer meer ruimte. Toewerken naar een deadline past me wel, dus vraag me over een jaar of vier maar hoe deze zoektocht is afgelopen. Zonder dit ontwikkeltraject had ik deze rust nu in ieder geval niet gevoeld!

Geschreven door Sylvia Timmerman (deelnemer ontwikkeltraject 2023-2024)

Wil je meer weten over het ontwikkeltraject seizoen 2024-2025? Schrijf je in voor 5 juli in en maak gebruik van de ‘vroegboekkorting’ voor LTO-leden.