Gastcolumn: Alle stoplichten staan op rood en toch dender je door

  • LTO Noord Vrouw en Bedrijf

Dat is wat ik altijd deed. Je merkt aan alles dat je vastloopt. Je lijf protesteert, je hoofd zit veel te vol. Maar er is een bedrijfsbelang en dus ga je door.

Dat neemt dan niet altijd gezonde vormen aan. Toen we voor een grote verandering stonden met ons bedrijf zag ik de informatie van het ontwikkeltraject Ondernemende Vrouwen voorbij komen. Ik dacht meteen: “Dit is precies wat ik nodig heb.”

We stonden op het punt van een grote verandering. Eind vorig jaar besloten we van snijbloemen naar het stekken van siergrassen te gaan. We merkten dat er steeds minder toekomst in de snijbloemen zat en toen kwam deze kans voorbij. Daar zijn we eigenlijk direct in gesprongen. Tegelijkertijd merkte ik dat ik zelf vast zat, gevangen in het werk. Toen dacht ik ook als we dan alles gaan veranderen is het voor mij misschien ook het moment om er iets aan te doen. En toch is er dan nog twijfel. “Kan het er nu dan wel bij?” Ik heb er een weekendje over nagedacht en de knoop doorgehakt. Als ik het nu niet doe zit ik over een jaar weer in de modus dat ik vastloop.

En ik heb er zeker geen spijt van gehad! Vooral de scherpe blik van Anne-Marie hielp mij enorm. Zij kan in twee zinnen samenvatten wat je zelf zegt en dat geeft meteen inzicht. Je ziet zelf soms gewoon niet meer waar je heen wilt. Zij kon dan iets opmerken en zeggen waardoor bij mij een knop omging. De weken erna kreeg ik het dan zelf weer helder. Ze zei bijvoorbeeld: “Je moet terug naar beter.” En ik dacht, terug? Ik kan toch niet terug, we moeten vooruit, verder! Maar soms is het beter om terug te gaan. Even vertragen en koop tijd. Niet alles hoeft vandaag en niet alles hoef jij zelf te doen. Door dat toe te passen kan ik nu veel beter mijn tijd verdelen.

Ik geef klanten nu soms ook terug dat ik bezig ben met de vraag, maar nog even tijd nodig heb om het echt voor elkaar te krijgen. Daarbij vraag ik dan hulp van iemand met meer ervaring dan ik. Door het samen te doen krijg ik beter en sneller antwoord. Dan moet ik soms ook even wachten om dingen te doen en daar ben ik niet zo goed in. Maar het werkt wel. En het moet, anders loop ik vast. Als ik merk dat ik op dat punt kom roep ik haar hulp weer in. Het is fijn dat die optie er is, ook als het traject al lang is afgelopen.

Het contact met de andere boerinnen maakt het extra sterk. Je hebt allemaal je eigen uitdagingen, maar toch zitten we in hetzelfde schuitje. In de kern begrijpen we elkaar. De trainers nemen dit mee en zorgen voor aandacht voor iedereen. Je helpt elkaar echt verder. De wereld om ons heen verandert zo snel. Zeker voor boeren en tuinders. We werken allemaal in familiebedrijven, dus het heeft direct invloed op je gezin. Ik merk echt dat dit invloed heeft. Op mij en mijn omgeving. Daarom vond ik dit traject ook zo belangrijk.

Het heeft me ook echt wat gebracht. Ik merk heel erg dat ik alles probeer in te richten op een manier die voor mezelf en het bedrijf goed zijn. Ik maak bewuste keuzes. Door te reflecteren op de keuzes zorg ik voor plezier op de lange termijn. Met die gezonde balans hou ik het lang vol! 

Geschreven door Isabella van Daalen (deelnemer Ondernemende Agrarische Vrouwen 2023-2024).

Wil je meer weten over het ontwikkeltraject 2024-2025? Op deze pagina lees je er meer over.