Tjongejonge, ik dacht nooit dat ik een column met deze strekking zou schrijven. Uitgerekend de dag dat ik de pen ter hand neem, wordt er gericht geschoten op een zestienjarige boerenzoon in het Friese Heerenveen. Een jongen die strijdt voor zijn toekomst. Net zoals veel andere jonge en oudere boeren en boerinnen de laatste weken.

Wat is er aan de hand in ons mooie Nederland? Het land waarvan premier Mark Rutte zei dat dit land zo gaaf is. Wat is de agenda van diezelfde Rutte die zijn gave land zo onder druk heeft gezet de laatste tijd? Zo’n 40.000 tot 50.000 boeren en burgers kwamen naar het Gelderse Stroe om hun zorgen openlijk te uiten aan de politiek en de rest van ons land. Indrukwekkend en netjes. Was onze premier onder de indruk van deze saamhorigheid? Ik heb hem niet gehoord.

Het vervolg is ons allemaal niet ontgaan, totdat het uit de hand liep. En daar was onze premier. Ging hij in gesprek met de verontruste boeren? Ging hij op zoek naar een oplossing? Waar is de premier van en voor alle Nederlanders, wanneer het hard nodig is om in gesprek te gaan? Polderen noemden wij dat vroeger.

Het gaat nu nog over stikstof, maar het gaat straks over de derogatie, methaanuitstoot en waterkwaliteit. Ook daar liggen plannen op tafel die het boer zijn in Nederland nog meer onder druk zetten. Naast het voedselmakersprobleem in Nederland stapelen de problemen in de samenleving zich op. De polarisatie neemt toe en de oplossingen lijken steeds verder weg te zijn. Is het dan echt zo dat ons kabinet, net zoals in Zimbabwe, uit is op grond? Dat private gronden door kavelruil wil omzetten in publieke handen? Ik mag hopen dat ik het niet bij het rechte eind heb.

Wij als boeren houden de rug recht. Nederland is een agrarisch land, waar wij kwaliteitsvol eten en drinken produceren. Waar we, ondanks dat we gebukt gaan onder grote regeldruk, er het beste van weten te maken. Ik vind ons agrarisch landschap echt gaaf en blijf mij inzetten om dat voor mijn kinderen te bewaren.

Harold Zoet
Voorzitter LTO Noord regio Oost