Het faunadossier in Nederland is qua importantie onderschikt aan de dossiers die het leven vandaag de dag lijken te domineren. Stikstof, verduurzaming, verdienmodellen en het gevecht om de ruimte. Toch is er bij fauna ‘more than meets the eye’ zoals de Engelsen zouden zeggen.

Fauna, of beter gezegd een overdaad er van, geeft bij veel agrariërs overlast, zo niet (veel) schade. En het is vaak weerbarstig om snel een verandering in aan te brengen. Die weerbarstigheid zit hem in het feit dat veel factoren van invloed zijn op dieraantallen. Denk aan een veranderend landschap met steeds meer waterrijke natuur, een soms stroeve medewerking van grondeigenaren aan beheer van soorten en natuurlijk het feit dat vrijwillige jagers de dieren binnen schot moeten krijgen. Bovendien is er een complexe wetgeving met instandhoudingsdoelstellingen en verstoringsgevoelige soorten, is de afzet soms lastig en gebeurt dit alles onder het oog van een steeds kritisch wordende maatschappij.
Maar voordat de jager überhaupt op pad kan moet hij gemachtigd zijn door zijn provinciale Faunabeheereenheid om een door de provincie afgegeven ontheffing te mogen gebruiken. Een ontheffing om te be- of verjagen. Die ontheffingen zijn sommige mensen en/of groeperingen natuurlijk een doorn in het oog. Mensen voor wie TEveel dieren niet bestaan, die vinden dat die knallen kwetsbare vogels schaden of zij die geloven dat er vanzelf wel weer een balans ontstaat. Als je maar niks meer doet. Zij pluizen met het wetboek in de hand die ontheffingen na op zwakke plekken en schromen de gang naar de rechter niet om te kijken of er een overwinning valt te behalen zodat de ontheffing de prullenbak in kan.
Aan de basis van een ontheffingsverlening staat de omvang van een populatie; hoeveel wilde zwijnen tellen we op de Veluwe? Hoeveel roeken telt de provincie Gelderland en halen we de instandhoudingsdoelstelling van de kolgans in De Wieden in Overijssel?
Om de juistheid van een ontheffing te kunnen beoordelen wil een rechter weten wat het uitgangspunt van de ontheffing was en of een provincie een zorgvuldige afweging gemaakt heeft.Welke cijfers zijn gebruikt? Deze data komt onder andere van jaarlijkse tellingen die zorgvuldig geregistreerd zijn. Er zijn meerdere clubs in Nederland waarvan tellingen worden gebruikt door provincies. Clubs bemenst door liefhebbers, maar ook door ideologen met andere belangen dan die van de landbouw. Om tot breed gedragen cijfers te komen is het belangrijk om zelf ook mee te tellen. Of om die grote groep mensen aan te sporen die tellen in hun DNA hebben zitten; de duizenden jagers die Nederland rijk is. 
Binnenkort is de zomertelling van de grootste schadesoort in Nederland: de gans. De derde zaterdag in juli, de 17e. Dan gaan vanuit alle WBE’s jagers op pad om hun telronde langs de jachtvelden te maken.
Jagers moeten steeds meer om hun taak uit te kunnen voeren en kunnen wel een steuntje in de rug gebruiken. Maak eens een praatje met ze, geef ze een kop koffie of biedt je bedrijf aan als verzamelplaats voor de tellers, of nog beter: bied aan om mee te tellen! Het hebben van betrouwbare cijfers is van groot belang. Want we menen wel dat er te veel zijn, maar aan menen hebben we niets.
We moeten tellen.

Hans van Beuzekom

Regiobestuurder LTO Noord regio Oost