Sierteler José Mulders (66) uit het Brabantse Middelbeers rijdt al paard sinds haar tiende. Het is altijd een belangrijk onderdeel van haar leven geweest. ‘Gelukkig ook van mijn man Piet, die ik ontmoette op een ponyclub. Het geeft mij een gevoel van totale vrijheid.’

Gemiddeld vier keer per week gaat Mulders op pad met haar paard Yentl. ‘Vooral de afwisseling vind ik leuk. Zo rijd ik één keer per week bij de plaatselijke rijvereniging, volg ik springrijlessen en maak ik met een maatje wekelijks een buitenrit. In het verleden deed ik ook vaak mee aan wedstrijden, maar ik merk dat ik de drang naar competitie begin te verliezen. Ik geniet de laatste tijd meer van een mooie buitenrit, waarin ik mij keer op keer verbaas over de rust en schoonheid van de natuur.’

In drukke en moeilijke tijden waren de momenten dat Mulders ging paardrijden, momenten van zinnen verzetten. ‘Ik moest met mijn aandacht bij het paard en zijn bewegingen zijn. Zeker in de tijd dat we stopten met ons melkveebedrijf in 1998 en niet zonder slag of stoot opnieuw begonnen met een sierteeltbedrijf. Het was een lastige tijd, waarin ik vaak dacht: gelukkig kan ik straks paardrijden. Uiteindelijk vond ik zelf ook uitdaging in het opstarten van een praktijk voor voetreflex.’

Voor Mulders maakt paardrijden, naast het werken in de sierteelt, een belangrijk onderdeel uit van haar leven. ‘Het betekent voor mij vriendschappen voor het leven, competitie, vrijheid, ontspannen en loslaten.’

Dit artikel komt uit een serie waarin TABOER boeren en tuinders opzoekt met de vraag ‘Waar krijg jij energie van?’