Op ons akkerbouwbedrijf in de kop van Noord-Holland (Wieringerwerf) hebben wij een vergaderlocatie. 3 ruimtes waar dagelijks van alles aan groepen bedrijven komen voor hun ingewikkelde sessies en verhitte discussies, terwijl ze genieten van het werk van mijn man.

Het weidse uitzicht, de boerennatuur is door de grote raampartijen heel goed te zien. In de zomer is het daar maar een stille bedoening, logisch ook, en ook wel eens lekker. Een periode eens wat minder vergaderen. Tijd voor andere dingen.

Door het jaar heen organiseren wij een aantal evenementen om het boerderijleven toegankelijk te maken voor de ontzettend grote groep mensen die om ons heen woont. Onze kinderen helpen hierin mee. Voor de een voelt dat meer als een verplichting dan voor de ander, dat moet ik er gelijk bij zeggen. Maar van een beetje werken weten we allemaal, is nog nooit iemand minder geworden.

Onze middelste zoon Melle van 12 heeft heel duidelijk het zakelijk inzicht van zijn vader. Hoe kan je van 1 euro 2 euro’s maken. Hoe voeg je waarde toe aan een product. Dat wij sinds vorig jaar aan het rijtje activiteiten ook een maisdoolhof toegevoegd hebben is helemaal koren op zijn molentje. Mensen welkom heten, uitleg geven, koffie verkopen, hij vind het prachtig. We noemen hem ook wel de manager van het maisdoolhof, al behoren opruimen en schoonmaken heel duidelijk niet bij de taken van een manager, vind hij. Dat kunnen ook andere mensen doen, je moeder bijvoorbeeld.

Maar goed, het maisdoolhof. Waar het vorig jaar nog heel onzeker en pionieren was, gaat het dit jaar écht op rolletjes. Natuurlijk hebben we ons doolhof ook aangemeld voor Boeren en Tuinders Pakken Uit in de zomer, het PR initiatief van LTO Noord waarmee ze alle evenementen op boerenerven bundelen en extra promoten. Dat het bundelen en collectief promoten werkt, merken wij heel duidelijk in onze bezoekersaantallen. Van heinde en verre komen gezinnetjes naar onze boerderij om een listig uurtje door te brengen tussen de maisplanten. We krijgen heel veel aandacht, dagelijks zo’n 200 mensen over de vloer, je zou ze maar van koffie en limonade moeten voorzien.

Maar nu, is er dan toch iets gebeurd waar zelfs onze Melle écht wel van onder de indruk was. Hij is gebeld door het jeugdjournaal. Of ze een item mochten maken over hem en zijn rol als manager van het maisdoolhof. Hij wist het zeker, hij wilde dat heel graag. ‘dat is echt heel tof mam, dat het Jeugdjournaal ons belt!’. Maar ook, ‘misschien had ik wel liever gehad dat ze zo langskwamen, nu kan ik natuurlijk vannacht niet slapen’. Dit is natuurlijk andere koek dan regionale tv. Het jeugdjournaal wordt op heel veel plekken dagelijks in de klas bekeken. Jeugdjournaal is voor veel kinderen écht wel de heilige graal. Wanneer je daar op komt, dat is echt groot.

De dag dat ze langskwamen was dat ook goed aan Melle te merken. Gefocust. Voor deze keer wel een keer gel in zijn haar. Even de vragen oefenen. Maar vooral stilletjes. Zich bewust van het grootse dat zich ging voltrekken. Terwijl de gezinnetjes zich een weg door het doolhof baanden en zich op het terras vermaakten, is Melle geïnterviewd door een hele lieve journaliste die vanzelf het ijs liet breken. Zonder moeder gaat zoiets echt beter, dat weet ik ook wel. Maar nu zijn wij, net als Melle zelf, wel echt ontzettend benieuwd naar het eindresultaat.

Deze zaterdag 19.00 hebben we een viewing party tijdens een kermisborrel bij ons thuis. Dan is de uitzending. Natuurlijk daarna op alle kanalen terug te kijken en komt via youtube en tiktok voorbij aan menigeen kind. Een grote vlag van Boeren en Tuinders pakken uit is in elk geval volop in beeld. Lang leve waarde toevoegen aan je product, laten zien wat je waard bent en vooral mogen leren. De magie van het jeugdjournaal.