Samen sterker, was het idee achter de fusie. Met de tuinders van Aar en Amstel erbij, goed vertegenwoordigd in alle sectoren. Die laatste groep is geslonken met het vertrek van hun voorzitter, tuinder Marcel van Tol. ‘De tuinders zijn grotendeels overgestapt naar Greenport Aalsmeer. Niet omdat ze mij niet aardig vinden, maar hun economische belangen worden daar beter behartigd’, berust Kees Captein in deze ontwikkeling.
Van voorzitter van LTO Noord Rijn- en Vlietlanden naar die van Groene Hart. Een grote overgang?
‘In principe doe je hetzelfde trucje, alleen voor meer mensen. Het is wel drukker, maar dat komt ook door de tijdgeest waarin je leeft. Er gebeurt nogal wat. Dat zou ook zo zijn geweest als we niet waren gefuseerd. Een groot verschil is wel dat ik nog nooit zo vaak bij het provinciehuis ben geweest als nu. Ik kan wel een strippenkaart kopen.’
Hoe houdt het bestuur voor zo’n groot gebied alle ballen hoog?
‘Grofweg de meeste afdelingsvoorzitters zijn doorgesluisd als voorzitter van de gemeentelijke commissie. Die heeft zo’n beetje het formaat van de voormalige afdeling. Het is goed om van onderop te werken. Deze commissies zijn de voelsprieten van de afdeling. Het komende jaar willen we die laag goed neerzetten. Hoe meer commissieleden er zijn, des te meer je het werk kunt verdelen.’
‘Je kunt de functie van commissielid zien als een ‘light bestuursjob’. Een ongedwongen opstap naar een bestuursfunctie. Het is mooi als verschillende kennis aanwezig is in de commissie. Als er dan iets sectorspecifieks aan de hand is, kan degene met die kennis worden meegenomen naar een gemeentelijk overleg.’
‘Het bestuur staat als een huis. Zelf ben ik de voorzitter van het grote geheel. O ja, en ik zit in de gemeentelijke commissie voor Zoeterwoude. Want daar was niemand voor. Nicoline van Zanten verzet als secretaris veel werk en Erwin Haveman adviseert ons vanuit LTO.’
Dus we kunnen stellen dat de fusie is geslaagd?
‘Iedereen wilde wel mee in het nieuwe jasje. Dat is al positief. Bij elke gemeente speelden dezelfde thema’s. Gebiedsplannen, energie, landbouwverkeer. Als grotere afdeling heb je meer slagkracht. Je gaat met zijn allen bij elkaar aan tafel zitten en spreekt dingen met elkaar af. De gebiedsaanpak ‘Regie en perspectief’ die we hebben opgesteld als reactie op de gebiedsplannen, is daar een goed voorbeeld van. Eén stuk waar we alle gemeentehuizen mee af kunnen.’
‘Je hebt meer leden achter je, dus je wordt ook serieuzer genomen. Er wordt gevraagd: ‘Boeren wat willen jullie?’ We zaten er altijd wat afwachtend in. Nu was het ‘de vraag ligt er, hier moeten we wel wat mee’. We zijn een avondje gaan zitten. Vijf boeren in een hok. Dan komt er eerst een hoop frustratie uit voordat er wat zinnigs komt. Erwin Haveman heeft geholpen het in een ambtelijk jasje te krijgen.’
‘De leden hebben ook hun inbreng kunnen geven tijdens een avond hierover. Ze zeggen altijd: ‘Jullie van LTO’, maar we doen het met zijn allen. Ik vraag dan of ze lid zijn. Ja? Dan is het dus ‘ons van LTO’. Onze slogan is niet voor niets ‘van ons allemaal, voor ons allemaal’.’
Een mooi resultaat. Heeft u hier nog meer voorbeelden van?
‘Met de waterschappen zijn we in gesprek over derogatieverlies. Voor ons gebied hebben we doorgerekend wat het verlies van mestplaatsingsruimte betekent. Met een enquête en na veel rekenen kwam het neer op 450.000 kuub mest die moet worden afgevoerd. 1.500 kuub per bedrijf keer 30 euro is 45.000 euro aan extra kosten per bedrijf.’
‘Hierover hebben we een brede avond belegd met leden, loonwerkers en intermediairs om te kijken wat we ermee kunnen. Er leven nu wat initiatieven.’
‘Een grote potgrondleverancier moet van het veen af. Biobedding zou daarvoor het beste alternatief zijn. Daar is een integrale aanpak nodig. Na het scheiden van de dunne en dikke fractie is er nog een stap nodig en er moet een verzamelpunt voor de mest komen.’
En verder?
‘We zetten in op de aanleg van waterinfiltratiesystemen om bodemdaling tegen te gaan. De provincie ziet het als CO2-reductie en heeft daarom subsidies hiervoor. Binnen ons gebied zijn al heel wat polders gedaan en er volgen er nog meer. Meestal wordt die kar getrokken door LTO en natuurverenigingen, samen met waterschappen en de provincie.’
Dit klinkt als een tevreden en trotse voorzitter. Klopt dat?
‘Ik ben zeker trots. Trots op onze plek aan tafel bij de provincie. Ik hoop dat we binnen de gebiedsprocessen duidelijk zichtbaar zijn, goede plannen maken en tot uitvoer brengen. Ik ben ook trots op onze vijf informatieavonden waar we bij twee ervan geen gastsprekers hadden, maar zelf onder de lat zijn gaan staan. Volledig door onszelf getrokken.’
‘Verder ben ik trots op de regionale kansen die we voor de mestafzet onderzoeken. Dat wij daar onze stempel op kunnen drukken. De grootste bottleneck blijft dat je je continu moet opdelen: thuis, bedrijf en bestuurswerk. Je zou wel een beleidsmedewerker een of twee dagen per week aan de gang kunnen houden om alle mogelijkheden uit te pluizen.’
Hebt u geen spijt van het voorzitterschap?
‘Zeker niet. Je wordt er niet rijk van en het heeft zijn weerslag op je bedrijf. Maar je haalt er ook veel uit. Je komt de dam af, op plekken waar je anders niet komt. Zoals op de nieuwjaarsborrel van het ministerie van LVVN. Nee, ze zijn nog niet van me af en moeten het nog eventjes met mij doen.’
‘Niet-leden overstag krijgen’
LTO Noord-afdeling Groene Hart telt 481 leden, waaronder 255 bedrijfsleden, en zag onlangs tientallen tuinders overstappen naar Greenport Aalsmeer. Voorzitter Kees Captein doet graag zelf een duit in het zakje om leden te werven en met cake bij agrariërs op bezoek te gaan. ‘Ik vind het mooi om zelf de boer op te gaan en als vertrouwd gezicht het erf op te stappen. De werving gaat niet hard, maar we hebben toch wat nieuwe leden kunnen bijschrijven en het druppelt nog na.’
De actie van 50 procent korting op het eerste jaar lidmaatschap, vindt Captein een ‘goede trigger’ om boeren te laten instappen. ‘Maar daarnaast moet je ook zichtbaar zijn door echt dingen te bereiken. Daarmee krijg je niet-leden overstag.’
Bron:
Tekst: Sacha Wunderink, Nieuwe Oogst | Beeld: Pim Mul
