Ik vind het in allerlei opzichten spannende tijden. Dichtbij en veraf speelt van alles. We zien op afstand dat in het Midden-Oosten de spanningen hoog oplopen en in Oost-Europa een oorlog woedt.

Hoewel dit in eerste instantie misschien een ver-van-je-bedshow lijkt, weten we dat gebeurtenissen elders in de wereld tot grote consequenties dichtbij kunnen leiden.

Ook dichterbij zijn het spannende tijden waar wij boeren en tuinders van wakker liggen. Bemestingsnormen, huisvesting van arbeids-migranten, energieprijzen, import en export van goederen of de plaatsingsruimte van mest. Het zijn onderwerpen die onze bestaanszekerheid raken. Hiervoor geldt ook dat er een nauwe relatie bestaat tussen het boerenerf en wat zich elders in Europa of daarbuiten afspeelt. Dat maakt dat de uitslag van de Europese verkiezingen behoorlijk impact kan hebben op onze toekomst.

Wat mij zorgen baart, is de nationalistische sfeer die in veel landen heerst. Voor stabiliteit, welvaart en een gezonde economie moeten EU-landen juist kijken naar samenwerking, in plaats van zich afzetten tegen Europa.

Je publiekelijk, met de spotlights erop, scherp afzetten tegen iets is makkelijk en je kunt er de populariteitsprijs mee winnen. Het is vervolgens wel veel moeilijker om daarop terug te komen en iets toe te geven. Een compromis zit er dan niet meer in en iedereen blijft in zijn loopgraaf. Iets waar ik in de belangenbehartiging ook vaak mee te maken heb.

Dat maakt belangenbehartiging heel ingewikkeld. Aan de ene kant begrijp ik dat iedereen alles wil zien wat wij doen. Tegelijkertijd weet ik dat partijen zich terugtrekken in de loopgraven als we het zichtbaar maken, waardoor oplossingen uitblijven. Regelmatig kiezen we er dus bewust voor niet in de publiciteit te treden, maar keihard te werken aan resultaat voor de leden. Stille diplomatie helpt en geeft vaak het beste resultaat. Maar je wint er niet de populariteitsprijs mee.