Hoe zou het platteland in Overijssel er over pakweg tien jaar uit moeten zien? Deze weken buigen wij (onder wie de portefeuillehouders Ruimtelijke ordening van de LTO Noord-afdelingen) ons over de provinciale omgevingsvisie.

Het feit dat de provincie ons consulteert, toont dat wij met onze brede agrarische kennis van het gebied en grote achterban essentieel zijn voor een gedragen omgevingsvisie. Dat is nog geen gelopen race, gezien alle provinciale ambities.

Provincie Overijssel heeft op ruimtelijk gebied nogal wat opgaven. Van natuurontwikkeling, woningbouw en industrieterreinen tot energieopwekking en recreatie. En dan hebben we nog het hoofdstuk landbouw. Daarin staat dat de provincie zoekt naar ‘een goede balans tussen voedselproductie en een gezonde leefomgeving’, waarbij ze inzet op ‘zuinig en zorgvuldig ruimtegebruik ter bescherming van goede landbouwgrond’. Een prachtig uitgangspunt, waar we ons in kunnen vinden.

Maar mijn vraag is: wat is een goede balans? Hoe pakt die uit voor de land- en tuinbouw? In hoeverre rijmt dat met de eerdergenoemde uitdagingen, waarvoor ook veel hectares nodig zijn? Grondclaims liggen er volop. Dat geeft spanning. LTO Noord waakt ervoor dat landbouwgrond het afvoerputje wordt waar alle opgaven in worden geschoven. Want zo voelt dat voor boeren en tuinders. Infrastructuur, natuur- en woongebieden zijn allemaal beschermd, als het op de aanleg van zonnepanelen of windturbines aankomt. Landbouwgrond is eigenlijk vogelvrij.

Een lichtpuntje is dat de provincie inzet op het belang van voedselvoorziening en bescherming van goede landbouwgrond. Maar wat verstaat de provincie onder goed? LTO Noord heeft sinds 2021 een grondvisie waarin we kaders stellen en handvatten geven om zuinig te zijn op agrarische grond. Wij vragen de provincie om samen met ons te kijken hoe we de bescherming van onze grond juridisch kunnen vormgeven. Een goede bodem om samen piketpaaltjes te slaan.